MANDRIVA

Mandriva - Historia powstania i rozwoju dystrybucji Linuksa


Mandriva Linux (dawniej Mandrakelinux, Linux Mandrake, MDK, potocznie Mandarynka) – dystrybucja Linuksa firmy Mandriva, uznawana za łatwą w użytkowaniu nawet dla niezbyt doświadczonego użytkownika. Charakteryzowała się dbałością o graficzny interfejs użytkownika oraz obsługą dużej ilości modeli sprzętu popularnego w zastosowaniach biurowych. Dystrybucja stworzona została w 1998 roku jako Mandrake przez francuskiego informatyka Gaela Duval'a. Początkowo był to zbiór pakietów na Red Hat Linux utworzony jako tzw. fork, później usamodzielniła się i rozwinęła jako jedna z najlepszych i najbardziej przyjaznych dystrybucji Linuksa dla nowicjuszy. Przez pewien czas firma (wówczas Mandrakesoft) balansowała na krawędzi bankructwa za sprawą złośliwych współudziałowców, ale wyszła z tego obronną ręką, w czym duża zasługa modelu biznesowego, konsekwentnie opartego na lojalności wobec społeczności FLOSS. 

Mandriva - Dystrybucja Linuksa
Mandriva, MDV, (poprzednio Mandrakesoft) - to francuska firma software'owa, twórca systemu Mandriva Linux (poprzednio Mandrakelinux), członek-założyciel Desktop Linux Consortium. Mandrakesoft został założony w 1998 roku i miał biura w USA i Francji. W okresie od 27 stycznia 2003 do 30 marca 2004 Mandrakesoft działał pod ochroną ustawy o bankructwie - pomimo wysiłków zmierzających do likwidacji strat i osiągnięcia zysków firma została zmuszona, wskutek serii kwartalnych strat, do wystąpienia o ochronę pod reżimem francuskiego prawa déclaration de cessation de paiement (podobnego do amerykańskiego Chapter 11), co dało jej ochronę przed tak zwanymi wierzycielami (specami od doprowadzania firm giełdowych do bankructwa i czerpania zysku z ich likwidacji). Pierwsze zyski od 1999 roku pojawiły się ponownie w kwartale X-XII 2003. Akcje Mandrakesoft są ponownie notowane na francuskiej giełdzie Euronext Marché Libre i amerykańskiej OTC. 

W dniu 24 stycznia 2005 roku firm poinformowała, że Mandrakesoft łączy się z brazylijską firmą Conectiva, a 7 kwietnia 2005 roku o zmianie nazwy z Mandrakesoft na Mandriva i zmianie nazwy dystrybucji z Mandrakelinux na Mandriva Linux. Dnia 15 czerwca 2005 ogłoszono wykupienie firmy Lycoris, producenta linuksowej dystrybucji Desktop/LX. Zmiana nazwy wiąże się z absurdalnym procesem wytoczonym przez wydawcę komiksu Mandrake the Magician, który w celu uzyskania nieprawego zysku zarzucał dystrybutorowi rzekome naruszenie praw autorskich przez zapożyczenie nazwy i „magiczne” skojarzenia graficzne, podczas gdy zapożyczenie jednego słowa z innej nazwy nie było niezgodne z prawami autorskimi do marki produktu. Mandriva zaoszczędziła jednak sporo wydatków na prawników dla świętego spokoju zmieniając nazwę przy okazji fuzji z firmą Conectiva. 

Mandriva Linux oferowała graficzne centrum sterowania (Centrum Sterowania Mandriva Linux), system wykrywania sprzętu oparty na bazie danych biblioteki ldetect, spolonizowany instalator oraz wiele programów służących do graficznej konfiguracji. W dystrybucji tej można było korzystać z tekstowego narzędzia urpmi, pozwalającego na aktualizację poszczególnych składników oprogramowania (jak również całego systemu) w sposób analogiczny jaki oferuje „apt-get” znany z Debiana. Jego graficzna wersja nazywa się Rpmdrake. Mandriva Linux używała systemu instalacyjnego opartego na pakietach RPM. Istniały wersje na platformy x86, Alpha AXP, PowerPC, SPARC oraz IA-64. 

Zawsze równolegle do wersji stabilnej tworzona była wersja rozwojowa o nazwie kodowej Cooker. W jej rozwijaniu brali udział nie tylko programiści z firmy Mandriva, finansującej ten projekt, ale też wielu ochotników z całego świata (także z Polski). Dystrybucja była publicznie dostępna, ale użytkownicy opłacający abonament w Mandriva Club mieli specjalne prawa, między innymi możliwość głosowania, które programy powinny być włączone do Mandriva Linux, dodatkowe komercyjne oprogramowanie, zniżki na zakup wersji komercyjnych oraz dostęp do poczty elektronicznej (tylko w polskim Klubie Mandrivy). 

Mandriva z lat 2005-2011 była uważana za jedną z najlepszych (oprócz Ubuntu i openSUSE) dystrybucji dla nowych użytkowników w świecie Linuksa. Oferowała wiele ułatwień w konfiguracji systemu poprzez dostarczenie graficznych konfiguratorów do różnych elementów systemu, podobnie jak w panelu sterowania znanego z systemów Windows. Mandriva używała pakietów RPM i sytemu instalacyjnego opartego na RPM. Domyślnym menadżerem pakietów było bardzo wydajne Urpmi, ale można było używać również Smarta. Domyślnym środowiskiem graficznym było KDE, dobre na komputery nowsze i silne w osiągach. GNOME i inne środowiska i menadżery okien jak poczciwy Xfce (na najstarszy sprzęt) były również dobrze wspierane. Mandriva Linux był dystrybucją dobrze zlokalizowaną, co oznaczało, że ustawienie polskiego interfejsu nie było problemem, instalacja w języku polskim również. Nadawała  się świetnie zarówno na pierwszy kontakt z Linuksem, jak i dla starych wyjadaczy. 

Główne środowiska pulpitu pracy w Mandrivie - KDE, GNOME, LXDE, Xfce. 
Platforma sprzętowa: x86-32 czyli 32-bit, x86-64 czyli 64-bit. 

W Mandrivie do instalacji oprogramowania oraz jego aktualizacji na Konsoli służyło polecenie urpmi oraz graficzna nakładka o nazwie rpmdrake. Instalowanie programów za pomocą graficznego Rpmdrake było bardzo łatwe nawet dla przysłowiowej 'blondynki' czyli dla newbie. 

Prostota i wygoda użytkowania była od początku istnienia dystrybucji czyli od 1998 roku, jednym z najważniejszych celów, które chcieli osiągnąć twórcy systemu MDK - MDV. Użytkownik nie musiał zatem znać dużo skomplikowanych poleceń aby używać systemu. Co więcej nowicjusz NIE MUSIAŁ używać konsoli praktycznie w ogóle, gdyż nieomal wszystko można było zrobić za pomocą graficznych kreatorów. Mandriva miała bardzo ładne i intuicyjne środowisko graficzne (okienka) oraz panel sterowania (Centrum Sterowania Mandriva Linux, MCC), w którym znajdowało się kilkadziesiąt łatwych w obsłudze programów do konfiguracji systemu.

Mandriva Linux zawierała kilkadziesiąt graficznych narzędzi do konfiguracji systemu - od konfiguracji czcionek do konfiguracji serwerów. Z każdym wydaniem tych narzędzi było coraz więcej i miały coraz większe możliwości. Wielu starych wyjadaczy linuksowych nawet krytykowało za to Mandrivę, że była zbyt prosta w obsłudze i za bardzo przypominała w tym Windowsa. Można było usłyszeć: "Mandriva? - e, to Linux dla blondynki". Jednak z uwagi na ówczesne  tendencje i potrzeby użytkowników to pochwała, a nie nagana. Oczywiście wielu  użytkowników korzystało z Konsoli - bo była wygodniejsza dla bardziej zaawansowanych w Linuksie, bo można szybciej było zrobić pewne rzeczy i jeszcze bardziej zautomatyzować pracę. 

Odmiany dystrybucji w latach 2005-2011 


W latach 2005-2012 w jej ramach powstało kilka odmian, w tym serwerowe (Corporate Server, Mandriva Clustering, Multi Network Firewall, Mandriva Directory Server, Mandriva Pulse), biurkowe (Free, PowerPack, Xtreme,Corporate Desktop) oraz startująca bezpośrednio z płyty i nie wymagająca dysku Mandriva One. 

Pingwin dystrybucji Mandriva

Charakterystyka odmian biurkowych: 

Free – dla zaawansowanych użytkowników Linuksa i pasjonatów Wolnego Oprogramowania. Nagrywało się ją na płycie DVD. Bezpłatna wersja, która zawierała tylko oprogramowanie Open Source. Użytkownik miał możliwość instalacji dowolnych programów i sterowników w publicznie dostępnych repozytoriów na serwerach FTP. Można było ją uruchomić i zainstalować na dysku obok systemu Windows – opcja szczególnie przydatna dla osób, które chciały sprawdzić Linuksa i przetestować jego możliwości. 

One – dla początkujących. Bezpłatna wersja typu Live do pobrania z Internetu. Nagrywało się ją na płycie CD. Tak samo jak Free można było ją uruchomić i zainstalować na dysku obok systemu Windows. Zawierała dodatkowe sterowniki i oprogramowanie własnościowe (co zapewniało lepszą obsługę sprzętu niż w wydaniu Free). 

PowerPack – dla użytkowników zaawansowanych wymagających dużych możliwości. Płatny, dostępny w wersji DVD i do pobrania z Internetu. Zawierał duży zestaw oprogramowania (także komercyjnego i dostępnego odpłatnie), pomoc techniczną i dodatkowe sterowniki. 


Enterprise Server – komercyjna odmiana przeznaczona na serwery... 

Od wersji 2011 wydawana była wyłącznie odmiana One, lecz można jej było nadać uprawnienia do komercyjnej pomocy technicznej. Wersja 2011 była ostatnią edycją dystrybucji pod nazwą Mandriva. W związku z zaprzestaniem jej rozwijania, w 2013 powstała fundacja OpenMandriva, która rozwija dystrybucję. W 2013 roku dostępna była już wersja Beta, a na 22 listopada zaplanowana była premiera edycji stabilnej. Edycja była dostępna na stronie : http://openmandriva.org gdzie znajdziemy aktualne wydania tworzone na bazie powstałej także w 2011/2012 roku dystrybucji ROSA. 


Klubowa Społeczność MDV 


Mandriva Linux posiadała silną klubową społeczność w wielu krajach, która zrzeszała zarówno zwolenników całkowicie darmowego i wolnego od komercyjnych dodatków oprogramowania jak i amatorów płatnych dodatków typu PowerPack. Można powiedzieć, że Mandriva rozprzestrzeniała się na bazie idei Klubu Społeczności i wzajemnej pomocy. Kluby Mandrivy były miejscem gdzie spotykała się internetowa społeczność użytkowników systemu Mandriva Linux. Jako członek czy członkini Klubu uzyskiwało się  dostęp do zasobów związanych z systemem operacyjnym Mandriva Linux. Jako klubowicz/ka (na poziomie Free) w Polsce uzyskiwało dostęp do bezpłatnych wersji Mandrivy:

Mandriva Linux Free
Mandriva One (LiveCD)
GamePack II 

Jako klubowicz (poziom I, II i III) można było uzyskać dostęp do płatnych wersji Mandrivy:

Xtreme,
PowerPack,
PowerPack Gold,
PowerPack Plus,

Dla zapoznania z Mandrivą wystarczyła wersja LiveCD, zwana One, którą można było uruchomić z płytki CD, poprzez restart komputera. Nic się nie popsuło w systemie, gdyż Mandriva One chodzi w pamięci operacyjnej, ale można ją też było zainstalować na wybranej partycji twardego dysku jako drugi system operacyjny. Na początek do nauki i zapoznania chyba był to najlepszy sposób. 


Forki - dystrybucje pochodne MDV 


Na bazie pakietów z Mandriva Linux powstały różne dodatkowe dystrybucje, z których bardziej znane w Polsce to na przykład:

- PCLinuxOS, PCLOS – powstał jeszcze jako fork Mandrakelinux, a podobnie jak Mandriva One startuje z płyty i dodatkowo pozwala na instalację systemu na twardym dysku; 
- LinnexOS – polska dystrybucja Linuksa, typu LiveCD, oparta pośrednio na Mandrake, zaś bezpośrednio, w całości na PCLinuxOS; 
- MCNLive – minidystrybucja typu liveCD, mieszcząca się na tzw. kluczu USB; 
- AbulÉdu – francuska dystrybucja edukacyjna, zawiera serwer LTSP; 
- XtremeOS – polska odmiana komercyjna, budowana w oparciu o najnowsze wydanie Mandriva Linux; 
- Mageia - dystrybucja tworzona jako fork przez fundację i społeczność od wersji 2010.2;  


RODZINA MANDRAKE - MANDRIVA 


Na bazie pakietów z Mandriva Linux powstały różne forki jako niezależne dystrybucje, jak na przykład:

AbulEdu - francuska dystrybucja edukacyjna, zawiera serwer LTSP. 
Amarok Live - oparta na PCLinuxOS dystrybucja LiveCD z rozbudowanym odtwarzaczem muzyki; 
Annvix - bezpieczny Linux serwer; 
APODIO - Live CD z możliwością instalacji, kolekcja programów audio i graficznych; 
ArcheOS - akronim od Archeologiczny System Operacyjny oparty na PCLinuxOS; 
blackPanther OS - węgierska dystrybucja oparta na Mandrivie; 
Ehad - izraelska wersja Mandriva w języku hebrajskim na jednej płytce CD; 
Granular Linux - desktopowa wersja PCLinuxOS; 
Karoshi - wolny, opensource'owy serwer szkolny oparty na PCLinuxOS; 
Komodo Linux - odmiana PCLinuxOS z nowymi motywami; 
LinnexOS - polska dystrybucja linuksa, typu LiveCD, oparta pośrednio na Mandrake, zaś bezpośrednio, w całości na PCLinuxOS;
MCNLive - minidystrybucja typu LiveCD, mieszcząca się na tzw. kluczu USB;
PCLinuxOS - podobnie jak Mandriva Move startujący z płyty i dodatkowo pozwala na instalację systemu na twardym dysku; 
Rails Live CD - specjalistyczna dystrybucja dla rozwoju środowiska Ruby; 
SAM Linux Desktop - liveCD z możliwością instalacji, oparte na Xfce; 
TinyMe - minidystrybucja na bardzo stare komputery; 
Trinity Rescue Kit (TRK) - dystrybucja do naprawiania Windowsa i Linuksa, usuwania wirusów, etc; 
VideoLinux - dystrybucja bazująca na PCLinuxOS z rozbudowaną obsługą odtwarzania DVD; 
VNLinux - wietnamskie dystrybucje Linuksa bazujące na Mandrivie. 
Mageia - fork Mandrivy powstały na bazie edycji 2010.2 MDV. 
ROSA Desktop - kontynuacja Mandrivy po jej ostatnim wydaniu w 2011 roku. 
OpenMandriva - społecznościowa edycja powstała na bazie ROSA Desktop w 2013 roku; 

Nie są to wszystkie pochodne Mandrivy dla rozmaitych celów i zastosowań, a jedynie te najbardziej znane i  rozpowszechnione. 


Wersje Mandrake - Mandrakelinux - Mandriva 


Rok Wersja Nazwa 

1998 5.1 Venice
1998 5.2 Leeloo
1999 5.3 Festen
1999 6.0 Venus
1999 6.1 Helios
2000 7.0 Air
2000 7.1 Helium
2000 7.2 Odyssey
2001 8.0 Traktopel
2001 8.1 Vitamin
2002 8.2 Bluebird
2002 9.0 Dolphin
2003 9.1 Bamboo
2003 9.2 FiveStar
2004 10.0 Community, Official
2004 10.1 Community
2004 10.1 Official - ostatni Mandrake

2005 10.2 Limited Edition 2005 LE - pierwsza Mandriva 
2005 2006.0 Mandriva Linux 2006
2006 2007 Mandriva Linux 2007
2007 2007.1 Mandriva Linux 2007 Spring
2007 2008.0 Mandriva Linux 2008
2008 2008.1 Mandriva Linux 2008 Spring
2008 2009.0 Mandriva Linux 2009
2009 2009.1 Mandriva Linux 2009 Spring
2009 2010.0 Mandriva Linux 2010 (Adelie)
2010 2010.1 Mandriva Linux 2010 Spring (Farman)
2010 2010.2 Mandriva Linux 2010.2
2011 2011 Hydrogen - ostatnia Mandriva 

Mandriva w wersji Hydrogen zakończyła istnienie dystrybucji, której bezpośrednią kontynuacją jest projekt ROSA Desktop firmy ROSALab, której informatycy pracowali nad Mandrivą, jednak postanowili kontynuować ambitny projekt najlepszego Linuksa ze środowiskiem KDE pod nową nazwą. ROSA Linux a ściślej ROSA Desktop (Fresh, R, oraz Marathon, X, LTS) jest dystrybucją Linuksa typu Live zbudowaną pierwotnie na Mandrivie przez część byłych programistów, którzy pracowali także nad systemem Mandriva 2011 Hydrogen i po prostu kontynuowali swoją ambitną pracę pod nową nazwą. 

W ramach projektu ROSA LAB współpracowali inżynierowie z Rosji, Ukrainy, Włoch, Rumunii, USA, Brazylii, Niemiec, Turcji i innych krajów. Jeszcze rok wcześniej, w 2011 roku pomagali w pracach nad Mandrivą 2011, na rok 2012 wydali swoją dystrybucję samodzielnie (w sumie zmuszeni koniecznością sytuacji w firmie Mandriva), tyle że bardzo mocno udoskonaloną, technologicznie zaawansowaną, z najnowszymi pakietami oprogramowania oraz najnowszymi stabilnymi jądrami Linuksa. ROSA MARATHON 2012 był pierwszą edycją dystrybucji z długoterminowym, trwającym 5 lat wsparciem w zakresie poprawek bezpieczeństwa oraz aktualizacji oprogramowania. Wsparcie dla tego wydania ROSA LTS 2012 potrwa do maja 2017 roku, co jest bardzo korzystne dla osób i firm, które nie mają czasu albo chęci na częste instalacje nowych edycji dystrybucji! 

OpenMandriva - to społecznościowa edycja która powstała na bazie ROSA Desktop w 2013 roku jako fork ROSA Desktop Fresh 2012.1 w ramach próby reanimacji dawnego produktu francuskiej firmy Mandrake - Mandriva. Wiele osób posiada ciągle sentyment, a nawet podobno używa jeszcze ciągle wersji Mandrake od 9.1 do 10.1 z pierwszych lat istnienia MDK jako wystarczających z sentymentem nazywając je Mandrejkiem, Smokiem czy Mandarynką. SMOK jest jednakże dalej smokiem, a także Smokiem Ekstremalnym w podkręconej wersji dyktowanej postępem technicznym i wymaganiami nowych użytkowników.

LINKI 


Strona domowa projektu ROSA Desktop 


Strona domowa projektu OpenMandriva 


===============================

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz